Το βούκινο

αμάν πια !!!

- Δεν ξέρω μαμά τι θα γίνει αλλά το΄χεις παρακάνεις με το blog σου, μας έχεις κάνεις βούκινο σε φίλους και γνωστούς. 

- Δεν είναι ανάγκη να τα γράφεις όλα σ' αυτό το blog . 

- Δεν είμαστε το "Πάμε πακέτο" !!!

Την πέταξε πάλι την ατάκα της η Μαρία.  

Οι λόγοι καθυστέρησης της επόμενης ανάρτησης σχετίζονται με όλο αυτό. 

Με την ευκαιρία είπα μορφωθώ και λίγο και ανακάλυψα ότι : 

το βούκινο (λατ. buccina ή būcina) ήταν αρχαίο ρωμαϊκό χάλκινο πνευστό μουσικό όργανο, το οποίο ήλκε την καταγωγή του από το κέρας. Χρησιμοποιούνταν ευρέως στον ρωμαϊκό στρατό, με τον σαλπιγκτή να λαμβάνει τον τίτλο aeneator (χαλκούχος, από το aes που σημαίνει χαλκός) και ειδικότερα αυτόν του buccinator.

Η κύρια χρήση του ήταν ανάλογη μ' αυτή των νεότερων στρατιωτικών σημάνσεων, αγγέλοντας εγερτήρια, σιωπητήρια και άλλες παρόμοιες σημάνσεις της στρατιωτικής καθημερινότητας. Σταδιακά αντικαταστάθηκε από τη σάλπιγγα και το τρομπόνι. 

μαμά = ∝∝∝∝

ΓΡΑΦΗΜΑ ΧΑΖΟΜΑΡΑΣ / ΧΑΖΟΤΗΤΑΣ

Η Βάγγω δε μιλάει πολύ στο σπίτι, συνήθως φωνάζει !

Και γενικά ειναι πολύ λακωνική.
Δε βάζει σάλτσες σ΄εκείνο που θέλει να πει, το λέει ακριβώς.

Τις προάλλες διάβαζε για ένα τεστ στα μαθηματικά.
Μου εξηγούσε τα διάφορα είδη γραφημάτων.
Δε γνώριζα το γράφημα μορφής και της ζήτησα να μου φτιάξει ένα για να το καταλάβω. Τι το 'θελα;;;

Ας υποθέσουμε ότι αυτό το σύμβολο   ∝

 αντιστοιχεί σε 100 μονάδες χαζομάρας. 

δηλαδή 

∝ = 100 μονάδες χαζομάρας 

και λέμε 

μαμά =  ∝∝∝∝ 

εννονούμε ότι η μαμά έχει 

400 μονάδες χαζομάρας . 

Μαρία =  ∝∝∝ ∝∝∝ ∝∝
∝∝∝ ∝∝∝ ∝∝∝ ∝∝∝   (δεν μου χωράει το χαρτί! )

Ασφαλώς και τα παραδείγματα είναι τυχαία ...

* γκρι = Ευαγγελία

** μπλε = Μαρία

*** πράσινο = Αντωνία 

" Δεν είμαι εγώ "

" Δεν είμαι εγώ " 

Χτες είχαμε τη χαρά να παρακολουθήσουμε μια παράσταση της ερασιτεχνικής θεατρικής ομάδας της πόλης μας με τον παραπάνω τίτλο. Ο συγκεκριμένος τίτλος είναι πολύ δημοφιλής στο σπίτι μας γιατί κάθε φορά που ρωτάω :

-  ποιος πετάει τα άπλυτά του στο πάτωμα ; 

-  ποιος ξύνει το μολύβι του στο συρτάρι του γραφείου;

-  ποιος ξεχνάει την εξώπορτα ανοιχτή; 

 και άλλα παρόμοια , η μόνιμη απάντηση είναι το " δεν είμαι εγώ "  !

Δεν μπορούσαμε , λοιπόν, να χάσουμε αυτή την παράσταση!!!

Το επόμενο πρωινό βρήκαμε την ευκαιρία να μοιραστούμε τις εντυπώσεις μας.

-  Δεν μου άρεσε που φώναζαν δυνατά και ο πρωταγωνιστής έφτυνε καθώς μιλούσε κι επειδή καθόμουν στην πρώτη σειρά ζαλίστηκα από τις φωνές και ποτίστηκα από τις φτυσιές! * * (ποιος άλλος , η Μαρία) 

- Ναι ,όμως , ήταν πολύ ωραία παράσταση. Και η αίθουσα ήταν γεμάτη κόσμο. Μάλιστα θα ξαναπαιχτεί την επόμενη εβδομάδα.

- Θέλω να ξαναπάω.**

- Γιατί Μαρία;

- Για να δω αν θα ξαναπαίξουν το ίδιο!!!**

- Εμένα μου άρεσε πολύ η καμαριέρα και ο μαθητής αλλά φοβήθηκα λίγο με τα πιστόλια. Μου άρεσε και το τέλος του έργου , που φωνάζουν όλοι μαζί : 

" Δεν είμαι εγώ "***

Ο Βάγγος δεν έκανε κανένα σχόλιο, είπε μόνο πως διψούσε.

 * γκρι = Ευαγγελία

** μπλε = Μαρία

*** πράσινο = Αντωνία 

ΑΠΟ ΤΟ ΝΑΥΠΛΙΟ ΜΕ ΑΓΑΠΗ

Η εκδρομή του σχολείου είναι γεγονός και τα παιδιά έχουν ξυπνήσει από τις 6:00 για να ετοιμαστούν. Στις 6:45 είναι ήδη στο δρόμο και περιμένουν τα λεωφορεία.Θέλουν να πιάσουν γαλαρία η Ευαγγελία και η παρέα της ...

Όμορφη πόλη η πρώτη πρωτεύουσα του ελληνικού κράτους.
Το μενού είχε Παλαμίδι (κατεβήκαμε και μετρήσαμε τα 856 σκαλιά ένα ένα ) και Μπούρτζι αλλά και ένα πλήθος μουσείων για όσους ενδιαφέρονταν.
Και πολλλές φωτογραφίες προκειμένου να διαγωνιστούν τα παιδιά στο τέλος της χρονιάς σε θέμα ιστορικό - αραχαιολογικό.

Εν ολίγοις τα περάσαμε όμορφα γιατί είχαμε και καλή παρέα. 

από Ευαγγελία προς Μαρία

Να σημειώσω ότι τα κορίτσια μου δεν τσακώθηκαν στιγμή. Μόνο μια παρατήρηση έκανε η Μαρία στην Αντωνία που αγόρασε το ίδιο με εκείνη σουβενίρ από τουριστικό μαγαζί :
- Αμάν ρε Αντωνία ακόμα κι εδώ  πρέπει να με αντιγράφεις;;;
αλλά δεν έδωσε συνέχεια στο θέμα και η μέρα κύλησε ομαλά.
Αποκορύφωμα ήταν τα δώρα που πήρε μία για την άλλη. Όλο γλύκα και αδερφική αγάπη!

από Ευαγγελία προς Αντωνία

Επιστροφή στις 8:30 με  την προσδοκία της επόμενης εκδρομής.

Αν κρίνω από τον εαυτό μου,  από τα λίγα που θυμάμαι από το σχολείο ήταν οι εκδρομές. Η αλλαγή παραστάσεων και  ο συνδυασμός εικόνων , βιώματος και πληροφοριών εντυπώνονται στο παιδικό μυαλό και είναι ο πιο σίγουρος τρόπος μάθησης. Νομίζω ότι κανένα παιδάκι δεν θα ξεχάσει ότι φυλακίστηκε ο Κολοκοτρώνης στο Παλαμίδι και έμεινε στο σκοτεινό μπουντρούμι για 4 χρόνια επειδή μπήκε, περπάτησε, μύρισε και φωτογράφισε αυτό το κελί.

Μακάρι στην Ελλάδα η εκπαίδευση κάποτε να γίνει περισσότερο βιωματική! 

* γκρι = Ευαγγελία

** μπλε = Μαρία

*** πράσινο = Αντωνία 

μια καλή πράξη !

Από πάντα εκτιμούσα " το χαμογελο του παιδιού " , αυτή τη συγκινητική πρωτοβουλιά ενός πατέρα που έχασε το παιδί του αλλά αποφάσισε να δώσει ελπίδα και χαμόγελο σε χιλιάδες αλλα παιδιά! Μετέτρεψε την απώλεια σε δημιουργία!!!

Αξίζει τον κόπο για όσους δεν γνωρίζουν την ιστορία να ανατρέξουν στο site
 : http://www.hamogelo.gr/43.1/O-Andreas

Μάλιστα,  στο σχολείο κάθε χρόνο κινητοποιούμε τους μαθητές και μαζεύουμε τρόφιμα και χαρτικά και τα στέλνουμε στο παράρτημα της οργάνωσης,  στην Τρίπολη.

Ωστόσο, στα δικά μου παιδιά δε θυμάμαι να έχω κάνει κουβέντα. Ίσως κι εκείνα να είναι από το σχολείο ενημερωμένα. 

Κάθε φορά που πάμε super market με τα κορίτσια , όσο και να βιαζόμαστε,  η Αντωνία δεν ξεχνάει ποτέ  " το χαμόγελο του παιδιού " και μου ζητάει τα ρέστα για να τα ρίξει στο ειδικό κουτάκι.

- Δως μου μαμά,  να ρίξω για τα παιδάκια...

Είμαι κι εγώ ευαισθητοποιημένη αλλά τι να πρωτοθυμηθώ ;

Ευτυχώς,  τα παιδιά κάνουν zoom σε πιο σημαντικά ζητήματα της ζωής 

απ'  ότι οι μεγάλοι !

* γκρι = Ευαγγελία

** μπλε = Μαρία

*** πράσινο = Αντωνία