Ένα συνηθισμένο απόγευμα παρακολουθώ τον παρακάτω διάλογο :
- Ένα λεπτό να πάρω τα εργαλεία μου.
( ύστερα από λίγο )
- Όντως έχει μυωπία στο αριστερό της μάτι.
- Και τωρα τι θα κάνουμε;
- Μην ανησυχείς Αντωνία, θα της φτιάξω εγώ γυαλιά στο λέπτό.
Κι έτσι η Μαρία έφτιαξε ένα καταπληκτικό σκελετό γυαλιών για την αλεπουδίτσα χρησιμοποιώντας σύρμα, λάστιχο και σύρμα, την ώρα που έπρεπε να κάνει επανάληψη για το διαγώνισμα της Γλώσσας.
Γιατί το διάβασμα να είναι τόσο βαρετή υπόθεση ; Δεν είναι κρίμα ;
( το παράπονο μιας μάνας )
