ΑΠΟ ΤΟ ΝΑΥΠΛΙΟ ΜΕ ΑΓΑΠΗ

Η εκδρομή του σχολείου είναι γεγονός και τα παιδιά έχουν ξυπνήσει από τις 6:00 για να ετοιμαστούν. Στις 6:45 είναι ήδη στο δρόμο και περιμένουν τα λεωφορεία.Θέλουν να πιάσουν γαλαρία η Ευαγγελία και η παρέα της ...

Όμορφη πόλη η πρώτη πρωτεύουσα του ελληνικού κράτους.
Το μενού είχε Παλαμίδι (κατεβήκαμε και μετρήσαμε τα 856 σκαλιά ένα ένα ) και Μπούρτζι αλλά και ένα πλήθος μουσείων για όσους ενδιαφέρονταν.
Και πολλλές φωτογραφίες προκειμένου να διαγωνιστούν τα παιδιά στο τέλος της χρονιάς σε θέμα ιστορικό - αραχαιολογικό.

Εν ολίγοις τα περάσαμε όμορφα γιατί είχαμε και καλή παρέα. 

από Ευαγγελία προς Μαρία

Να σημειώσω ότι τα κορίτσια μου δεν τσακώθηκαν στιγμή. Μόνο μια παρατήρηση έκανε η Μαρία στην Αντωνία που αγόρασε το ίδιο με εκείνη σουβενίρ από τουριστικό μαγαζί :
- Αμάν ρε Αντωνία ακόμα κι εδώ  πρέπει να με αντιγράφεις;;;
αλλά δεν έδωσε συνέχεια στο θέμα και η μέρα κύλησε ομαλά.
Αποκορύφωμα ήταν τα δώρα που πήρε μία για την άλλη. Όλο γλύκα και αδερφική αγάπη!

από Ευαγγελία προς Αντωνία

Επιστροφή στις 8:30 με  την προσδοκία της επόμενης εκδρομής.

Αν κρίνω από τον εαυτό μου,  από τα λίγα που θυμάμαι από το σχολείο ήταν οι εκδρομές. Η αλλαγή παραστάσεων και  ο συνδυασμός εικόνων , βιώματος και πληροφοριών εντυπώνονται στο παιδικό μυαλό και είναι ο πιο σίγουρος τρόπος μάθησης. Νομίζω ότι κανένα παιδάκι δεν θα ξεχάσει ότι φυλακίστηκε ο Κολοκοτρώνης στο Παλαμίδι και έμεινε στο σκοτεινό μπουντρούμι για 4 χρόνια επειδή μπήκε, περπάτησε, μύρισε και φωτογράφισε αυτό το κελί.

Μακάρι στην Ελλάδα η εκπαίδευση κάποτε να γίνει περισσότερο βιωματική! 

* γκρι = Ευαγγελία

** μπλε = Μαρία

*** πράσινο = Αντωνία