Συζητήσεις υψηλού επιπέδου...

- Τελικά μαμά το αποφάσισα, όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω προφήτης.
- Τι εννοείς Μαρία;
- Θέλω να ξέρω τι θα γίνει στο μέλλον. Έτσι θα γνώριζα από πριν τι ασκήσεις θα μας βάλει αύριο στο διαγώνισμα η κυρία των αγγλικών , θα ήξερα ποιοι αριθμοί θα κέρδιζαν τα δώρα στη λαχειοφόρο αγορά και γενικά θα φρόντιζα να γίνεται η ζωή μου ευκολότερη.
- Ωραία σκέψη Μαρία αλλά ο προφήτης δεν είναι επάγγελμα, είναι χάρισμα και το έχουν πολύ λίγοι άνθρωποι που είναι φωτισμένοι από το Θεό.
- Τι καλά θα ήταν να υπήρχε ένα πανεπιστήμιο για προφήτες! θα είχε μεγάλη ζήτηση!


- Μαμά ξέρεις τι σκεφτόμουν;
- Τι Μαρία;
- Τι λες , μου πάνε τα μπλε μάτια;
- Δεν καταλαβαίνω Μαρία, δηλαδή θα προτιμούσες να είχες καστανά, σαν τα δικά μου ;
- Όχι βέβαια .
- Ο κάθε άνθρωπος είναι ξεχωριστός και μοναδικός γι' αυτό που είναι. Ο καθένας από εμάς πρέπει να είναι περήφανος για τον εαυτό του και για τα σωματικά αλλά και για τα ψυχικά του χαρίσματα. Όλα τα έξω μας και τα μέσα μας κάνουν αυτό που είμαστε. Και είμαστε πολύ τυχεροί γιατί έχουμε αυτό το δώρο που λέγεται ζωή.


- Μαμά θέλω να μου κάνεις μια πλεξίδα στα μαλλιά.
- Καλή ιδέα .
- Τη θέλω για να μη μπερδεύονται το βράδυ τα μαλλιά μου και χρειάζονται χτένισμα το πρωί.
- Και γιατί μπερδεύονται;
- Να, επειδή κάνω σβούρες όλο το βράδυ στο κρεβάτι, τα μαλλιά μου μπερδεύονται.
- Ό,τι πεις Μαρία!

Η Μαρία όταν ήταν περίπου 5 χρονών κατά τη διάρκεια της απογείωσης με αεροπλάνο πηγαίνοντας Κέρκυρα μου ανακοινώνει όλο αγωνία:
- Μαμά νοιώθω σαν να γεννάωωωω!!!
- Ναι Μαρία μπορεί κάπως έτσι να είναι όταν γεννάς!


'Έχουμε επισκεφτεί το μουσείο των Δελφών οικογενειακώς κάποιο καλοκαίρι.
Μόλις ολοκληρώθηκε η επίσκεψη ρώτησα τα παιδιά τι τους άρεσε ή τους έκανε εντύπωση.
Κι απαντά η Μαρία ( 5,5 χρονών ) χωρίς να το σκεφτεί 2η φορά.
-Εμένα μου άρεσαν οι ξεβράκωτοι και το χρυσάφι!
- Πολύ γρήγορα αντιλήφθηκες το νόημα της ζωής,  δεν νομίζεις παιδί μου;




Θεέ μου τι άλλο θα ακούσω από τη Μαρία;;;